Living la vida Kiwi

Op 23 januari stapten we vroeg in de ochtend in het vliegtuig van Auckland naar Christchurch, wat op het zuider eiland ligt. Aangezien we altijd naar goedkope vluchten zoeken krijgen we vaak de vroegste vluchten die er zijn en moesten we dus om 03.30 uur opstaan. Christchurch is in februari 2011 getroffen door een zware aardbeving (van kracht 6,3 op de schaal van Richter) die het hele centrum van de stad heeft verwoest. Ik had verwacht dat in een modern land als Nieuw Zeeland 3 jaar later weinig meer te merken zou zijn van de gevolgen hiervan. Het tegendeel was echter waar. Overal zie je hekken, half ingestorte gebouwen, gesloopte gebouwen of gebouwen die weer in aanbouw zijn. Dit is deels het gevolg van het pas nu uitkeren van vergoedingen door de verzekeringsmaatschappijen staan nog veel gebouwen in dezelfde staat als na de aardbeving. Het was dus heel vreemd om door de stad te lopen. Het lijkt een beetje alsof je door een spookstad loopt. Gelukkig proberen de inwoners van Christchurch er wel wat van te maken. Op allerlei ingestorte gebouwen, hekken en op de straten hebben ze allemaal kunst gemaakt. Omdat er geen winkels meer waren zijn veel winkelketens naar winkelcentra buiten de stad verhuist. In het centrum zelf zijn ze echter een “Re-start Mall” begonnen: een winkelcentrum waarin alle winkels in velgekleurde grote scheepscontainers gevestigd zijn. Het ziet er op zich heel grappig uit en de stad heeft mede door alle kunst iets alternatiefs en industrieels gekregen.
Onze Franse nieuwe vrienden Laurent en Aline waren die dag ook in Christchurch en ’s middags hebben we met hen afgesproken om te gaan lunchen en bijkletsen. De vorige keren zijn we ze steeds spontaan tegengekomen. Afspreken bleek echter moeilijker te zijn dan spontaan afspreken omdat Laurent en Aline nog een plattegrond in hun reisgids hadden die van voor de aardbeving was. Het koffietentje waar ze wilden afspreken bestond dus allang niet meer. Een uur later dan gepland hadden we elkaar gelukkig weer gevonden. De rest van de middag hebben we gezellig met hen bij gekletst en een beetje door de stad heen gewandeld.
De volgende ochtend pakten we een bus van Christchurch naar Blenheim. In Blenheim hadden we afgesproken met Samantha en Simon, het stel wat we in Nepal op de Annapurna Track hadden leren kennen en waarmee het toen meteen heel goed klikte. We zouden dat weekend met Sam, Simon en Simon’s ouders (Pete en Andrea) naar hun vakantie huisje in de Marlborough Sounds gaan. Aan het einde van de middag stapten we met Sam en Simon in de auto en namen we hun boot mee naar het vakantiehuisje. We hadden geen verwachtingen van het vakantiehuisje, maar toen we daar aankwamen bleek het een groot vakantiehuis te zijn waar wel 20 mensen konden blijven slapen. En het uitzicht was geweldig, het huisje lag bovenop een berg en keek uit over de Marlborough Sounds richting de Pacific. Beautiful! Er lagen al 2 verrekijkers klaar, dus we zijn meteen over het water gaan turen of we niet dolfijnen of walvissen of orca’s konden zien! Helaas was het niet echt de tijd van het jaar voor walvissen en orca’s, maar een paar maanden eerder hadden ze een aantal orca’s kunnen spotten in de baai waar het vakantiehuisje aan lag!
’s Avonds hebben we eerst geborreld en werd de champagne geopend om onze verloving te vieren. Daarna had Andrea een heerlijk Nieuw Zeelands lammetje gekookt. Toen het donker werd zijn we met Simon mee naar buiten gegaan om op possums te gaan jagen. Aangezien de geïntroduceerde possums een grote plaag zijn en ziektes overbrengen mag je er op je eigen land onbeperkt op jagen (als je een wapenvergunning hebt). Simon pakte zijn jachtgeweer en een paar zaklampen en legde ons uit hoe het geweer werkte. We zijn een stuk door het bos gaan lopen en hebben met de zaklampen op de bomen geschenen. De possums zitten ’s nachts namelijk in de bomen en zijn heel nieuwsgierig. In plaats van weg te springen als je een zaklamp op ze schijnt blijven ze je aankijken en zie je 2 rode oogjes. We moesten dus heel goed naar de rode oogjes zoeken. Op een gegeven moment zag Simon er eentje en gaf hij Bart het jachtgeweer. Wij moesten even goed kijken voor we hem ook zagen, maar toen Bart hem zag heeft hij hem in een keer uit de boom geknald! Wahoo, one possum down! Iets later voelde hij zich echter wel een beetje schuldig… vooral toen we een baby possum in de struiken hoorden piepen en Bart dus waarschijnlijk de moeder om had gebracht. Simon heeft toen de baby ook maar om zeep geholpen omdat die het zonder zijn moeder niet zou overleven en onnodig zou moeten lijden. De rest van de avond zagen we geen possum meer, dus zijn we maar weer naar het huisje teruggelopen.
De volgende ochtend gingen we met de boot de Marlborough Sounds op om te gaan freediven. We hadden allemaal een wetsuit en flippers aan omdat het water in de zomer ook maar een ong. 15 graden wordt. Helaas hadden ze maar 3 volledige wetsuits en kreeg ik er eentje aan met korte mouwen en korte pijpen. Ik zou het dus niet zo lang in het water vol kunnen houden i.v.m. de kou als de rest. Simon dook al snel het water in met zijn “speargun”, een harpoen, waarmee hij “butterfish” (=wijting, een soort baars) ging vangen. Sam dook hem achterna met een “hawaian sling”, een soort boog waarmee je een pijl op vissen af kan schieten. Bart had een paua mes waarmee je paua’s (=abalony oftewel zeeoor) van de rotsen af kon steken. Ik vond het al genoeg om gewoon in het water te snorkelen zonder in paniek te raken van alle zeewieren en vissen e.d. die ik tegenkwam. Al snel had Simon een butterfish en een crayfish (=langoest) gevangen. De crayfish en paua’s moesten allemaal wel gemeten worden want als ze te klein zouden zijn dan moesten we ze weer vrijlaten. Dit is om te voorkomen dat de zeeën leeggevist worden.
Sam en Bart hadden al snel veel paua’s te pakken, waarvan een deel helaas weer teruggelegd moest worden. Later op de ochtend had Simon ook nog een krab die groot genoeg bleek te zijn, dus ze hadden al een heel maaltje bij elkaar gevangen. Ik ben op een gegeven moment de boot maar weer ingegaan omdat het te koud was in het water. Het was wel heel gaaf om een keer gedaan te hebben en de Marlborough Sounds zijn op zichzelf al heel mooi. Daarbij kwam ook nog dat we een paar keer “blue pinguins” hebben gezien in het water! Aan het einde van de ochtend voeren we nog even naar de mosselkwekerij waar Simon nog een flinke partij “green lipped mussles” opdook. Nieuw Zeeland staat bekend om zijn green lipped mussles, die een felgroen randje hebben i.p.v. het blauwe randje wat onze mosselen hebben.
Aan het einde van de ochtend gingen we weer terug naar het huisje en hebben we lekker geluncht en bijgekomen van de ochtend.
’s Middags hebben we Simon geholpen om de verstopte waterfilter en -slang ,die voor de watertoevoer van het huisje moest zorgen, te maken zodat het water weer gewoon ongehinderd door kon stromen. Echte Kiwi’s lossen problemen het liefst zelf op!
’s Avonds werden we beloond voor ons ochtendje freediven met een heerlijke maaltijd: gestoomde mosselen, crayfish, crab, butterfish en paua’s van de bbq. met lekkere wijn uit de Marlborough Sounds. Het was echt allemaal super lekker en hartstikke vers. Wij kunnen wel wennen aan dat Nieuw-Zeelandse leven!
Toen het donker werd gingen we nog een keer possum jagen en mocht ik er ook nog een recht door zijn hoofd schieten! Ik had gedacht dat ik meters naast zou mikken, maar het ging heel vanzelf! Het klinkt misschien wreed, maar het jagen is echt heel leuk om te doen en geeft best een kick als je iets raakt.
Zondagochtend zijn we nog een keer het water op gegaan en hebben we nog een crayfish en een aantal paua’s gevangen zodat we die avond ook weer een heerlijk maaltje hadden. Helaas begon het ’s middags keihard te regenen waardoor we de rest van de middag binnen in het huisje gerelaxed hebben.
Maandagochtend hebben we nog even kleiduiven geschoten met Simon’s kleiduiven lanceer-apparaat. Hij liet ons zien hoe we zijn jachtgeweer moesten laden en dergelijke en toen hebben we een paar rondes kleiduiven geschoten. Ook hier had ik weer verwacht niks te raken, maar we deden het allebei best netjes en hebben er een hoop uit de lucht geschoten.
’s Middags zijn we teruggereden naar Blenheim en zijn we de fietsen gaan ophalen om ons voor te bereiden op ons rondje zuider eiland.
We hebben een supergezellig weekend gehad met Sam en Simon, Pete en Andrea en ze hebben ons een echt Kiwi-weekend laten beleven. Dit was tot nu toe echt een van de highlights van onze reis.

Voor de foto’s zie: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.666717543366841&type=1&l=37943ea956