From Russia with love!

(geschreven op 15 juli vanuit de trein)

Elke ochtend worden we wakker en begint weer een nieuw avontuur! En elke ochtend ben ik stiekem een beetje jaloers op mezelf dat ik dit mag doen… Het voelt zo lekker om alle tijd van de wereld te hebben en je niet te hoeven haasten voor dingen! We genieten dus volop van alles.
Ons vorige verslag eindigde in Kiev, de Oekraïne. Vanaf daar hebben we de nachttrein naar Moskou genomen. De trein duurde 14 uur en we hadden een 3e klasse coupe. D.w.z. dat je coupés van 6 personen hebt waarin 3 stapelbedden. Rond 10 uur ’s avonds gingen de lichten uit, als teken dat we moesten gaan slapen. De zitbanken kan je omklappen en het bovenste bed trek je naar beneden. Het is niet ruim en niet afgesloten door deuren, dus de gang loopt dwars door de coupé heen. Het was een hele belevenis, maar echt goed geslapen hebben we niet. Ik sliep bovenin en aangezien het bed ongeveer net zo breed was als ik zelf was ik de hele nacht stiekem een beetje bang om uit het bed te vallen.
’s Morgens kwamen we in Moskou aan en hebben we meteen de metro naar ons hostel genomen. Het was een erg leuk hostel met vriendelijk personeel en we hebben meteen de eerste dag al gezellig met allemaal mensen van verschillende nationaliteiten zitten kletsen. We zijn in totaal drie dagen in Moskou gebleven. De eerste dag hebben we het rode plein bekeken, met daarop St. Basil’s kathedraal (met de bekende gekleurde koepeltjes), het Kremlin, het “State history museum” (een groot roodkleurig gebouw wat zo uit een modeltreinenwereld genomen had kunnen zijn), en het GUM, een van Moskou’s grootste warenhuizen wat nog uit de tijd van het communisme stamt. Daarnaast hebben we een ronde door het centrum gewandeld, en hebben we o.a. het bekende Bolshoi theater en de Duma, het regeringsgebouw, gezien. Moskou bestaat uit vele grootse gebouwen en de invloed van het communisme is er nog goed terug te zien. Het is echter steeds kapitalistischer aan het worden en overal zie je McDonald’sen en andere Amerikaanse fastfood ketens. Ook zie je veel rijkdom in Moskou, terwijl onze Lonely Planet beschrijft dat 20% van de Russische bevolking onder de armoedegrens leeft, en dat is ongeveer 30 euro per maand. Kan je je voorstellen dat je daar van moet leven? ’s Avonds hebben we in het hostel gekookt en daarna nog een rondje door een park gewandeld. We hadden gehoopt een goede nachtrust te krijgen na de vorige nacht in de trein. Maar helaas… op onze 10 persoonskamer in het hostel sliepen ook 3 Schotse meiden. Om aan alle stereotypen te voldoen kwamen zij die nacht volledig dronken onze kamer binnen. Een van de meiden had schaafwonden op haar knieën en de ander moest door de andere twee letterlijk haar bed ingeworpen worden en heeft vervolgens 1,5 uur lopen overgeven in een plastic zakje. Wij hebben die nacht dus bijna geen oog dichtgedaan en gehoopt dat ze de volgende dag een flinke kater zou hebben. Tja, reizen heeft niet alleen maar voordelen ;)
De volgende dag zijn we eerst naar Lenin’s Mausoleum geweest, hier ligt Lenin inmiddels al 90 jaar opgebaard. Elke 18 maanden wordt hij opnieuw gebalsemd om zijn lichaam in goede staat te houden. Na zijn overlijden zijn zijn hersenen verwijderd om onderzoek op te verrichten. Ze wilden nl. onderzoeken of zijn “geniale” brein andere structuren vertoonde dan bij normale mensen. Als fysio vond ik het vooral interessant om te zien of ik nog kon terugzien waar ze zijn schedel hadden gelift, en ja hoor, als je goed keek zag je nog een klein dun streepje zitten op de plaats waar ze de craniotomie hadden verricht. Lenin wilde overigens zelf na zijn dood in St. Petersburg begraven worden naast zijn moeder. De russen hebben echter niet aan zijn wens voldaan en hebben hem toch op het rode plein gelegd. Tot op heden zijn er nog discussies of ze hem niet alsnog naar St. Petersburg moeten verplaatsen of niet.
Na het mausoleum zijn we het Kremlin in gegaan. In het Kremlin staan een deel v/d regeringsgebouwen en een aantal orthodoxe kerken en kathedralen. Interessant om te zien, de kerken zijn net als in Kiev erg kleurrijk en vol met goud en iconen. ’s Avonds hebben we met Martina en Norbert, een duits stel, nog door de stad gewandeld en een biertje gedronken in een leuk park aan de rivier. Daarna lagen onze Schotse “vriendinnen” gelukkig al op bed en hebben we heerlijk kunnen slapen.
Onze laatste dag in Moskou hebben we doorgebracht in het space museum. Een erg interessant museum wat de hele geschiedenis van de ruimtevaart laat zien, van de eerste onbemande raketten, die nog geen 200m. hoog kwamen, tot de eerste hond in de ruimte. Ook was er veel te zien over Juri Gagarin, de eerste mens (en Rus) in de ruimte. Daarna kwamen alle ontwikkelingen in de ruimtevaart aan bod tot op heden, erg leuk en leerzaam. Ik wist bijvoorbeeld niet dat de Russen nooit een bemande spaceshuttle op de maan hadden gekregen en dat spaceshuttles tegenwoordig niet meer gebruikt worden maar dat ze daarvoor de “Soyuz” gebruiken.
Anyway, ’s avonds hebben we Moskou gedag gezegd en zijn we op de Trans Mongolië Express gestapt. De reis duurt van 11 t/m 16 juli van Moskou tot Ulan Bator (Mongolië). Onderweg stopt hij in o.a. Perm, Jekatarinaburg, Omsk, Novosibirsk, Krasnoyarsk en Irkutsk bij het Baikalmeer. We zitten in totaal 100 uur en 55 minuten aan 1 stuk in de trein en leggen tot Ulan Bator 6266 km. af! Tevens is het tijdsverschil tussen Moskou en Ulan Bator 5 uur.
Op het moment dat ik dit schrijf zitten we al op ong. 5775km en zitten we al 4 dagen in de trein. We zitten in een 2e klasse coupe, d.w.z. dat je met zijn vieren een aparte coupe hebt die ook afgesloten kan worden door een deur. Je hebt 2 banken die omgeklapt kunnen worden tot een bed en boven elke bank hangt nog een tweede bed. Elke wagon heeft 2 toiletten en een waterboiler waar je heet water kunt aftappen om thee, koffie of noodle-soup te maken. Tevens heeft elke wagon een “provodnik”, een soort conducteur die tevens zorgt dat de wagon schoon blijft en iedereen zich netjes gedraagt. Wij hebben een mannelijke en vrouwelijke provodnik die elkaar afwisselen. De vrouwelijke, Irina, daar worden we een beetje bang van. Irina is een echte russin. En waar het in rusland in de zomer erg warm kan worden ontdooien de russen zelf toch niet echt. Ze zijn vrij nors en spreken slecht tot geen engels. Als ze iets in het russisch zeggen dan klinkt het vaak erg hard en je moet erg hard je best doen om een glimlach terug te krijgen. Gelukkig zitten we in een internationale wagon en hebben we gezellige medereizigers uit Zwitserland, Canada, Brazilië, Nederland en België waar we leuk mee kunnen kletsen en af en toe samen wat gaan drinken in de restauratiewagon. In de restauratiewagon werkt Tanja, een soortgelijke Irina. Tanja hebben we echter een beetje weten te ontdooien en als we proberen wat in het russisch te bestellen dan komt er regelmatig een glimlach naar voren! De eerste nacht in de trein hebben we nog met 2 russische meiden in een coupe gezeten. Het ene meisje sprak goed engels en daar hebben we gezellig mee zitten kletsen. Haar moeder kwam ons zelfs op het station 2 flessen met “kρas” brengen, een russisch drankje wat op rivella lijkt, maar niet te drinken is.
Na de eerste ochtend zijn zij echter uitgestapt en hadden we de coupe met zijn tweetjes tot in Irkutsk! Echt luxe. Als je eerste klas boekt (en dus het dubbele betaald) dan krijg je dit ook. Vannacht zijn we midden in de nacht in Irkutsk gestopt. We zijn even wakker geworden om onze Zwitserse, Braziliaanse en Nederlandse buren uit te zwaaien en onze nieuwe Belgische medereizigers te verwelkomen. Maar we zijn vooral ook opgestaan omdat we daarna het mooie Baikalmeer wilden zijn bij zonsopgang. En ondanks de weinige slaap die we vannacht gehad hebben was dat het wel waard. Sinds vandaag begint de natuur ook wat meer te veranderen. Tot aan Irkutsk hebben we veel bossen en weides gezien met af en toe wat heuvels en in de Oeral (de grens tussen Europa en Azië) wat bergen. Nu we richting de grens van Rusland met Mongolië komen wordt het landschap steeds bergachtiger en wat dorrer, maar wel erg mooi.
Vervelen doen we ons echter niet ondanks de zeeën van tijd die we hier hebben.
We slapen veel en zijn allebei al een of meerdere keren zeeziek wakker geworden omdat de trein erg kan schommelen. We lezen veel, hebben puzzelboekjes bij ons, genieten veel van het uitzicht, kijken af en toe en filmpje en doen een middagslaapje ;) Daarnaast stopt de trein om de paar uur op een station en blijft hij daar meestal een kwartier tot een half uur staan. Op de meeste stations komen de russische vrouwtjes met hun handelswaar naar de trein toe om ons allerlei lekkernijen te proberen te verkopen. Zo hebben we o.a. al een gedroogde vis in de trein gehad en een oliebol met een knakworst er in… we komen vanalles tegen.
Maar buiten het uitzicht om is het kletsen met anderen toch wel het gezelligste.
Vanmiddag rijden we de Mongoolse grens binnen en zullen we daar 2 lange stops hebben, waarschijnlijk bij de douane. Morgenochtend zullen we in Ulan Bator aankomen waar we 4 dagen naar het Terelj Nationaal Park zullen gaan.
Maar voor nu vliegen de kilometers spoor nog onder ons door………..