Welkom in Ulaan Bator!
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart en Han
24 Juli 2013 | Mongolië, Ulaanbaatar
(geschreven op 19 juli)
Op 16 juli kwamen we om 6.15 ‘s morgens aan in Ulaan Bator, die bekend staat als de lelijkste of de vieste stad van de wereld. Een rare stad is het zeker, want in het relatief kleine centrum staan wel hogere gebouwen. Het is wel rommelig en er wordt veel gebouwd, maar het is redelijk schoon. Maar zodra je een beetje buiten het centrum komt zie je alleen maar een soort van krottenwijken. Kleine stukjes grond, met een gammel hekje eromheen, en een gammel huisje erop. En bijna altijd een Ger tent erbij, een typische Mongoolse, ronde tent. Ook zie je veel loslopende (zwerf?)honden. Eigenlijk zijn deze huizen in de suburbs de manier waarop de Mongolen op het platteland wonen, alleen mist het idyllische landschap en de kudde koeien, schapen, geiten, yaks of paarden, zoals we later zouden zien. Dus blijkbaar is dit de Mongoolse manier van wonen, al is het veel viezer en zonder de voorzieningen die wij gewend zijn.
Maar vanuit deze “mooie” stad waren we al snel op het platteland, we werden namelijk op het station opgehaald door onze aardige Mongoolse chauffeur. De weg naar Terelj was in aanleg, of waar die af was in reparatie, dus een hobbelige rit volgde. Die werd nog even overtroffen door de rit daarna, maar dat komt zo! Onderweg kwamen we een boel toeristische Ger tentenkampen tegen, wat niet erg authentiek leek, maar goed we hadden geen idee waar we terecht kwamen, dus alles was prima. De chauffeur dropte ons bij een lelijk hotel, en vertelde ons dat we hem moesten volgen, een voetgangersbruggetje een rivier over. Daar aangekomen in een soort van bos, kwam opeens een paard en wagen ons tegemoet. Een oude kerel (74) vertelde ons dat we achterop moesten springen, en bracht ons naar een kampje van Ger tenten in het midden van een vallei. Daar stond ons ontbijt voor ons klaar, het was inmiddels 10 uur. Er waren veel Nederlanders in dit kamp aangezien Bert, de Nederlandse man (met een Mongoolse vrouw, Hannah, en een aantal kids) waarbij we dit geboekt hadden, veel mensen via treinreiswinkel.nl binnenkrijgt, waar wij ook geboekt hebben. Na het ontbijt hebben we een berg beklommen met mooi uitzicht, en na de lunch nog langs de rivier gewandeld. ‘s Avonds stond er een Mongoolse BBQ voor ons klaar, en het aardige Nederlandse gezin, en Bert, had voor iedereen biertjes gehaald bij het “winkeltje” in het dal. Elke keer als wij er later wat wilden halen zei de eigenaar dat de winkel dicht was, dus het zal altijd een raadsel blijven hoe die er van binnen uitzag. Mongoolse BBQ is een soort van snelkookpan met vlees erin, die op de kachel wordt gezet. Als het vlees halfgaar is, gaan de aardappels erbij en wat later de groente. Dit is Berts Nederlandse tintje aan de BBQ vertelde hij, want een echte Mongoolse BBQ is alleen vlees. Het was in ieder geval heerlijk en heel erg leuk met de andere gasten.
Vuurtje stoken in de kachel in de tent en naar bed! Midden in de nacht gaat het vuurtje natuurlijk uit, dus een nacht in een Ger tent gaat van veel te warm naar veel te koud. Dus van buiten de slaapzak, naar in de slaapzak, naar extra deken eroverheen! De ochtend erop werden we gewekt, en verteld dat ons ontbijt en onze paarden klaar stonden. We hadden het half-half erover gehad dat we ‘s morgens of ‘s middags zouden gaan paardrijden, enfin, snel aankleden, een boterham erin en op het paard. Voor Bart was het zowat de eerste keer op een paard, dus gelukkig was er een uitgebreide uitleg van tevoren. Meppen met de stok, dan gaat ie harder, en de kant waar de scheten uit komen is de achterkant en onderweg waren we. Door riviertjes, draven, bergop, bergaf, en binnen no time hadden we het Nederlandse gezin bijgehaald. John, de vader, wilde wel even galopperen dus daar ging hij, en Hanneke er achteraan. Bart’s knol was meer een dieseltje zoals Bart zelf, en bij ieder sprietje gras probeerde hij te eten. Maar alla, hij hield ze redelijk bij. Daarna bergop gereden naar een fantastisch uitzicht, en verder een hele mooie tocht van 3 uur gemaakt. Voor Bart was het daarna afzien, want de eerste keer paardrijden had zijn sporen achtergelaten... Dikke bil pijn. Daarna werd het ook wat rustiger in het tentenkamp, want iedereen vertrok door op reis en werden afgelost door 4 Nederlandse studenten. Na een klein wandelingetje, besloten we ons kacheltje aan te maken om het “bad” te verwarmen. We hadden een teil met water op de kachel gezet, welke langzaam warm werd, en deze gebruikt voor een “African shower”. De rest van de middag lekker gelezen in de zon, daarna weer een lekkere maaltijd, en het vuurtje opnieuw aanmaken en onder de yakwol.
De derde dag in het park hebben we een lange wandeling gemaakt naar het einde van het dal. Dat leek een km of 5, maar het was waarschijnlijk meer 15. We kregen een lift van twee Mongolen (die net in Amsterdam waren geweest), maar nog steeds waren we niet bij het einde van het dal, dus we zijn maar rustig langs de rivier terug gaan lopen. Moe maar voldaan stond de lunch alweer klaar (er werd echt goed voor ons gezorgd) en daarna poging 2 naar het winkeltje. Deze was weer dicht, maar Hannah (de vrouw van Bert) had verteld dat achter de rivier ook winkeltjes waren, dus zijn we die kant op gaan lopen. We moesten een paar riviertjes overspringen, koorddansen over boomstammen, Bart kreeg het aan de stok met een wesp, maar met redelijk droge voeten vonden we eindelijk onze chocolade!
De vierde dag hebben we gepakt, en weer met paard en wagen terug richting het hotel. Daar kwam onze chauffeur ons ophalen, voor weer een hobbelige rit terug. Hij overschatte zijn auto op 1 stukje, en toen moesten we even graven en duwen om hem weg te krijgen uit het zand. En Ulaan Bator was rond de middag wel erg druk, en toen werd ons de Mongoolse rijstijl ook wat duidelijker. Naar stoplichten wordt nog redelijk gekeken, maar verder is het een beetje ieder voor zich. En de auto voor ons merkte, dat als koeien oversteken, je beter niet kan toeteren, want dan draaien ze om (hij kon nog net remmen). Treintickets ophalen, en naar het hostel waar we onze mooie ruime tweepersoonskamer konden bewonderen! Na het nodige ge-whatsapp, wilden we een beetje Mongools eten, en we kwamen uit bij een soort wok restaurant. Het liet ons een beetje denken aan Djengis Kahn op de Aalsterweg in Eindhoven. Alleen stonden er ook wat andere dingen op de kaart. We hebben heerlijk gewokt met paardenvlees, en ook allebei een stukje schapenhoofd genomen (smaakt naar schaap). Daarna nog even door Ulaan Bator rondgelopen, boodschapjes gedaan, en het grote plein bekeken, maar we waren blij dat we er niet langer bleven dan 1 nacht. En toen was het eindelijk tijd voor de 1e douche in 9 dagen! Er zijn geen woorden voor, genieten! Avondje internetten, bedje toe en om 6 uur ging de wekker, want om kwart over 7 ging de trein. Rond half 7 beneden, en het leek even kritisch te worden, want er leek wat gedoe met de taxi (maar het was meer een gebrek aan elkaar kunnen verstaan), dus uiteindelijk waren we “ruim op tijd” op het station. Hier kwamen we nog de twee mensen uit Valkenswaard tegen (René en Elise?), waarmee we het eerste stuk van Moskou tot Irkutsk hebben getreind (en die ons duizenden tips over China hebben gegeven, wat super was). En nu een dikke dag in de trein en dan zitten we in Beijing!!
Laterz!
Op 16 juli kwamen we om 6.15 ‘s morgens aan in Ulaan Bator, die bekend staat als de lelijkste of de vieste stad van de wereld. Een rare stad is het zeker, want in het relatief kleine centrum staan wel hogere gebouwen. Het is wel rommelig en er wordt veel gebouwd, maar het is redelijk schoon. Maar zodra je een beetje buiten het centrum komt zie je alleen maar een soort van krottenwijken. Kleine stukjes grond, met een gammel hekje eromheen, en een gammel huisje erop. En bijna altijd een Ger tent erbij, een typische Mongoolse, ronde tent. Ook zie je veel loslopende (zwerf?)honden. Eigenlijk zijn deze huizen in de suburbs de manier waarop de Mongolen op het platteland wonen, alleen mist het idyllische landschap en de kudde koeien, schapen, geiten, yaks of paarden, zoals we later zouden zien. Dus blijkbaar is dit de Mongoolse manier van wonen, al is het veel viezer en zonder de voorzieningen die wij gewend zijn.
Maar vanuit deze “mooie” stad waren we al snel op het platteland, we werden namelijk op het station opgehaald door onze aardige Mongoolse chauffeur. De weg naar Terelj was in aanleg, of waar die af was in reparatie, dus een hobbelige rit volgde. Die werd nog even overtroffen door de rit daarna, maar dat komt zo! Onderweg kwamen we een boel toeristische Ger tentenkampen tegen, wat niet erg authentiek leek, maar goed we hadden geen idee waar we terecht kwamen, dus alles was prima. De chauffeur dropte ons bij een lelijk hotel, en vertelde ons dat we hem moesten volgen, een voetgangersbruggetje een rivier over. Daar aangekomen in een soort van bos, kwam opeens een paard en wagen ons tegemoet. Een oude kerel (74) vertelde ons dat we achterop moesten springen, en bracht ons naar een kampje van Ger tenten in het midden van een vallei. Daar stond ons ontbijt voor ons klaar, het was inmiddels 10 uur. Er waren veel Nederlanders in dit kamp aangezien Bert, de Nederlandse man (met een Mongoolse vrouw, Hannah, en een aantal kids) waarbij we dit geboekt hadden, veel mensen via treinreiswinkel.nl binnenkrijgt, waar wij ook geboekt hebben. Na het ontbijt hebben we een berg beklommen met mooi uitzicht, en na de lunch nog langs de rivier gewandeld. ‘s Avonds stond er een Mongoolse BBQ voor ons klaar, en het aardige Nederlandse gezin, en Bert, had voor iedereen biertjes gehaald bij het “winkeltje” in het dal. Elke keer als wij er later wat wilden halen zei de eigenaar dat de winkel dicht was, dus het zal altijd een raadsel blijven hoe die er van binnen uitzag. Mongoolse BBQ is een soort van snelkookpan met vlees erin, die op de kachel wordt gezet. Als het vlees halfgaar is, gaan de aardappels erbij en wat later de groente. Dit is Berts Nederlandse tintje aan de BBQ vertelde hij, want een echte Mongoolse BBQ is alleen vlees. Het was in ieder geval heerlijk en heel erg leuk met de andere gasten.
Vuurtje stoken in de kachel in de tent en naar bed! Midden in de nacht gaat het vuurtje natuurlijk uit, dus een nacht in een Ger tent gaat van veel te warm naar veel te koud. Dus van buiten de slaapzak, naar in de slaapzak, naar extra deken eroverheen! De ochtend erop werden we gewekt, en verteld dat ons ontbijt en onze paarden klaar stonden. We hadden het half-half erover gehad dat we ‘s morgens of ‘s middags zouden gaan paardrijden, enfin, snel aankleden, een boterham erin en op het paard. Voor Bart was het zowat de eerste keer op een paard, dus gelukkig was er een uitgebreide uitleg van tevoren. Meppen met de stok, dan gaat ie harder, en de kant waar de scheten uit komen is de achterkant en onderweg waren we. Door riviertjes, draven, bergop, bergaf, en binnen no time hadden we het Nederlandse gezin bijgehaald. John, de vader, wilde wel even galopperen dus daar ging hij, en Hanneke er achteraan. Bart’s knol was meer een dieseltje zoals Bart zelf, en bij ieder sprietje gras probeerde hij te eten. Maar alla, hij hield ze redelijk bij. Daarna bergop gereden naar een fantastisch uitzicht, en verder een hele mooie tocht van 3 uur gemaakt. Voor Bart was het daarna afzien, want de eerste keer paardrijden had zijn sporen achtergelaten... Dikke bil pijn. Daarna werd het ook wat rustiger in het tentenkamp, want iedereen vertrok door op reis en werden afgelost door 4 Nederlandse studenten. Na een klein wandelingetje, besloten we ons kacheltje aan te maken om het “bad” te verwarmen. We hadden een teil met water op de kachel gezet, welke langzaam warm werd, en deze gebruikt voor een “African shower”. De rest van de middag lekker gelezen in de zon, daarna weer een lekkere maaltijd, en het vuurtje opnieuw aanmaken en onder de yakwol.
De derde dag in het park hebben we een lange wandeling gemaakt naar het einde van het dal. Dat leek een km of 5, maar het was waarschijnlijk meer 15. We kregen een lift van twee Mongolen (die net in Amsterdam waren geweest), maar nog steeds waren we niet bij het einde van het dal, dus we zijn maar rustig langs de rivier terug gaan lopen. Moe maar voldaan stond de lunch alweer klaar (er werd echt goed voor ons gezorgd) en daarna poging 2 naar het winkeltje. Deze was weer dicht, maar Hannah (de vrouw van Bert) had verteld dat achter de rivier ook winkeltjes waren, dus zijn we die kant op gaan lopen. We moesten een paar riviertjes overspringen, koorddansen over boomstammen, Bart kreeg het aan de stok met een wesp, maar met redelijk droge voeten vonden we eindelijk onze chocolade!
De vierde dag hebben we gepakt, en weer met paard en wagen terug richting het hotel. Daar kwam onze chauffeur ons ophalen, voor weer een hobbelige rit terug. Hij overschatte zijn auto op 1 stukje, en toen moesten we even graven en duwen om hem weg te krijgen uit het zand. En Ulaan Bator was rond de middag wel erg druk, en toen werd ons de Mongoolse rijstijl ook wat duidelijker. Naar stoplichten wordt nog redelijk gekeken, maar verder is het een beetje ieder voor zich. En de auto voor ons merkte, dat als koeien oversteken, je beter niet kan toeteren, want dan draaien ze om (hij kon nog net remmen). Treintickets ophalen, en naar het hostel waar we onze mooie ruime tweepersoonskamer konden bewonderen! Na het nodige ge-whatsapp, wilden we een beetje Mongools eten, en we kwamen uit bij een soort wok restaurant. Het liet ons een beetje denken aan Djengis Kahn op de Aalsterweg in Eindhoven. Alleen stonden er ook wat andere dingen op de kaart. We hebben heerlijk gewokt met paardenvlees, en ook allebei een stukje schapenhoofd genomen (smaakt naar schaap). Daarna nog even door Ulaan Bator rondgelopen, boodschapjes gedaan, en het grote plein bekeken, maar we waren blij dat we er niet langer bleven dan 1 nacht. En toen was het eindelijk tijd voor de 1e douche in 9 dagen! Er zijn geen woorden voor, genieten! Avondje internetten, bedje toe en om 6 uur ging de wekker, want om kwart over 7 ging de trein. Rond half 7 beneden, en het leek even kritisch te worden, want er leek wat gedoe met de taxi (maar het was meer een gebrek aan elkaar kunnen verstaan), dus uiteindelijk waren we “ruim op tijd” op het station. Hier kwamen we nog de twee mensen uit Valkenswaard tegen (René en Elise?), waarmee we het eerste stuk van Moskou tot Irkutsk hebben getreind (en die ons duizenden tips over China hebben gegeven, wat super was). En nu een dikke dag in de trein en dan zitten we in Beijing!!
Laterz!
-
24 Juli 2013 - 04:44
Bart En Han :
p.s. Omdat in China facebook geblokkeerd is, kunnen we de komende maand niet op facebook -> afkicken!!! De meeste foto's zullen we dus later op facebook zetten!!!
-
24 Juli 2013 - 07:49
Karin Vorstenbosch :
Wauw klinkt goed allemaal! Druk leuk programma!!! Enjoy! Enne hoop dat jullie het redden zonder afkickverschijnselen, geen Facebook! -
24 Juli 2013 - 09:01
Mischa:
Wat een avontuur.. Geniet van China! -
24 Juli 2013 - 09:01
Marloes:
Haha hilarisch Bart op een paard! Heb je ook een filmpje gemaakt?
Zo te lezen alweer een top avontuur!
Iedere week een foto uit een ander land wow. Heb alleen bonnemup nog niet gezien? -
24 Juli 2013 - 10:25
Kitty:
Wat een avonturen en wat ziet het er allemaal schitterend uit! En dan nu China, super! Geniet ervan! -
24 Juli 2013 - 10:49
Pim:
Looking good! blauwe ballen krijg je van paarden, heel gevaarlijk -
24 Juli 2013 - 17:50
Agnes:
Leuk verhaal, jammer dat we op dat van china zullen moeten wachten -
24 Juli 2013 - 19:30
Eline:
Wauw! Iedere keer lees ik weer vol bewondering jullie verhalen, echt genieten!! Wat maken jullie daar een hoop mee, super! Geniet van jullie tijd in China, ik ben nu alweer benieuwd;) -
25 Juli 2013 - 17:41
Ciel:
Geweldige verhalen! Geniet ze! Groetjes -
25 Juli 2013 - 21:55
Martine:
Het is elke keer weer een feest om jullie avonturen te lezen! Kan me goed voorstellen hoe Bart op het paard gezeten heeft -
27 Juli 2013 - 16:36
Felix:
o.man, 1,5 uur op een paard in Bolivia en ik had een hernia.. sj verhaal iek !! -
30 Juli 2013 - 12:09
Yves:
Heerlijk die verhalen op de vroege ochtend!! Hoe snel gaat het met je menu Han, binnen 2 weken van escargots en lever naar schapenhoofd!!! Ben een bietje jaloers!!!!!
Geniet!!! -
05 Augustus 2013 - 11:42
Bram:
Wat een avonturen, het meest herkenbare is de 'survival' voor chocolade! Al die dagen dat je hebt moeten wachten was het Bart waarschijnlijk meer dan waard om de elemententen te trotseren! Yeaaaha cowboy!
Tot de volgende update!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
