Kia Ora from Aotearoa!

Groetjes uit Nieuw Zeeland in het maori.

Tussen kerst en oud en nieuw verlieten we Tasmanië en lieten werden we op het vliegveld van Hobart uitgezwaaid door Christine, Monica’s moeder. Na een week verwend te zijn door Christine moesten we weer onze eigen boontjes doppen. Op 29 december vlogen we van Hobart naar Sydney, waar we een lay-over van bijna een dag hadden. Toevallig was Yves op dat moment even buiten Sydney aan het werk aan een van zijn zandsculptuur- projecten. Omdat Bart Sydney 2 jaar geleden al gezien had en ik het niet perse hoefde te zien hebben we alle sightseeing van Sydney in zo’n 10 minuten gedaan. We huurden op het vliegveld een auto, reden langs het Opera House en de Harbour Bridge en vervolgden onze rit naar Windsor, waar Yves was. Je kon goed merken dat het bijna oud en nieuw was want overal rondom de Habour Bridge en Opera House stonden al borden om de weg af te zetten voor het vuurwerk van twee dagen erna. Helaas zouden we dat missen, omdat we op de 30e alweer doorvlogen naar Nieuw Zeeland. Je zou zeggen dat als je er toch bent, je wel een dagje langer zou kunnen blijven om het vuurwerk te zien. De vluchten waren echter een stuk duurder na nieuwjaar en de vuurwerkshow zou enorm druk worden, dus we vonden het niet zo erg dat we het niet zouden zien.
De rest van de dag hebben we met Yves in Windsor doorgebracht. We hebben de indrukwekkende Mosasaurus gezien die hij van zand gemaakt heeft en gezellig bijgekletst. Omdat we de volgende ochtend al vroeg weer moesten vliegen en geen zin hadden om voor een paar uurtjes een hostel te boeken sliepen we in de auto op de parkeerplaats van Yves zijn motel. We sliepen verbazingwekkend goed en moesten rond 5 uur alweer op om onze vlucht te halen. We waren ruim op tijd op het vliegveld en vonden zelf dat we het allemaal goed geregeld hadden. Alleen nog even inchecken en dan zat onze reis in Australië er alweer op!
Helaas wilde de stewardessen van Qantas ons echter niet inchecken omdat we alleen maar een vlucht Nieuw Zeeland in hadden, en nog geen om het land ook weer uit te komen! Oops! We hadden wel gelezen dat je documenten nodig had om het land uit te komen, maar dachten dat dat een geldig paspoort betrof en niet perse een ticket! Na zelfs de douane van Nieuw Zeeland aan de lijn gehad te hebben bleek er niets anders op te zitten dan binnen een kwartier een vlucht te regelen van Nieuw Zeeland naar Zuid-Amerika. We zijn snel bij de Qantas balie gaan vragen wat hun vluchten kostten en bij een reisbureautje gaan informeren wat zij ons te bieden hadden. Terwijl zij vluchten voor ons aan het checken waren, waren we zelf ondertussen ook op de laptop ook aan het zoeken en bleek het toch goedkoper te zijn om een vlucht via internet te boeken. Met trillende handen en zonder de kleine lettertjes echt goed gelezen te hebben boekten we de vlucht en sprintten we naar de incheckbalie. 5 minuten na onze deadline konden we gelukkig bewijzen dat we wat geboekt hadden en mochten we nog net mee! Phew… we dachten dat we problemen zouden hebben om Australië in te komen, maar niet om er uit te komen! Ik was nog even bang dat ik een vlucht naar de verkeerde Santiago geboekt had, maar we vliegen op 5 maart gewoon naar Chili door! Gelukkig is alles goed gekomen en hebben we onszelf voorgenomen om bij het volgende land alles van te voren beter uit te zoeken!

In Auckland aangekomen zijn we naar ons hostel gegaan en hebben we daar eerst eens een paar dagen de tijd genomen om bij te komen, met vrienden te skypen en om te bedenken wat we allemaal in Nieuw Zeeland (NZ) wilden gaan doen.
Behalve het feit dat er een noorder en een zuider eiland is en er kiwi’s en maori’s zijn hadden we namelijk geen flauw idee wat er op Nieuw Zeeland allemaal te doen is. Yup, we zijn waarschijnlijk de slechtst voorbereide toeristen ooit, maar goed… Elk nadeel heeft zijn voordeel! Omdat we nog geen plannen hadden voor de komende 9 weken konden we nog alle kanten uit. We wisten niet zo goed of we een auto wilde huren of een backpackersbusje wilde kopen, of dat we misschien wel wilden gaan fietsen zoals mijn nichtje Karin ook heeft gedaan toen ze in NZ rondreisde. Na lang wikken en wegen en rondvragen besloten we op het noordereiland 2,5 week met een huurauto te gaan rondtrekken en op het zuider eiland 5,5 weken te gaan fietsen. In de tussentijd hebben we ook alle reistips van Wendy doorgelezen, met Bart’s oude collegaatje Vonne en haar vriend afgesproken (die nu in Auckland wonen) en onze reisgidsen over NZ eens doorgelezen, zodat we wat meer over NZ te weten kwamen.
Oud en nieuw vierden we heel saai met zijn tweetjes (en onze 50 jaar oude kamergenoot Geoff) in ons hostel met wat lekkere hapjes en biertjes en uitzicht op de Skytower. In NZ mag je niet zelf vuurwerk afsteken, dus het vuurwerk van de Skytower was het enige wat we te zien kregen. Het was mooi, maar duurde slechts 5 minuten en was niets vergeleken met wat we in Nl. gewend zijn. Maar het was wel gaat om als een van de eersten ter wereld 2014 in te gaan! Na een top 2013 met o.a. Bart’s promotie, Ber en Rinskes bruiloft en onze mooie reis zal het moeilijk worden om dat in 2014 te gaan evenaren ;)
Vanuit Auckland hebben we verder nog een boottocht naar het mooie Waiheke Island gemaakt, waar we met een “Hop on – Hop off bus” een aantal wineries langs zijn gegaan.
Op 4 januari haalden we onze spectaculair lelijke huurauto op (de Sjink), een bruin-gelige (oftewel volgens Bart’s: de kleur van een urineweginfectie) Toyota Camry uit ’97. Maar man, kon dat ding rijden, wel 1:13! Met schimmellucht gratis inbegrepen. In deze auto wilden we liever niet een nacht hoeven slapen.
Maar goed, ons budget liet het helaas niet toe om een vet busje of een campervan te huren, dus we moesten het er maar mee doen en gingen weer met de tent op pad. De eerste dagen zijn we door Northland getrokken, het noorderlijke deel van het noorder eiland. In Australië hadden we veel op campings van de Nationale Parken geslapen en dat was ons goed bevallen omdat die vaak goedkoop zijn en juist op hele mooie locaties liggen. In Nieuw Zeeland hebben ze iets soortgelijks, “Department Of Conservation – campsites“. De eerste nacht sliepen we al op een supermooie camping aan de oostkust op het strand. De dag erna zijn we in Whangarei naar de Abbey Caves en naar een mooie waterval gegaan. De Abbey Caves zijn 3 grotten waar je met een hoofdlampje in moet klimmen en waar je als je je lampje uitzet allemaal gloeiwormen ziet! Echt heel gaaf! Via allemaal mooie stranden aan de Bay of Islands reden we naar het noorderlijkste puntje van het noordereiland, Cape Reigna. Onderweg lunchten we aan het strand en gingen we daarna nog even de zee in voor we weer verder reden. Bij Cape Reigna hadden we weer een supermooie camping aan een baai. Cape Reigna is het punt waar de Tasman Zee en de Pacific Ocean bij elkaar komen. Voor de maori’s is dit een heilige plek waar de zielen van overledenen via de wortels van een heilige boom naar het heilige land kunnen vertrekken. De kust rondom Cape Reigna is verder erg ruig en supermooi om te zien. Aan de kant van de Tasman Zee zijn ook een aantal hoge zandduinen. Onderweg hadden we al boards gehuurd waarmee we op onze buik van de zandduinen af konden glijden. Erg gaaf om te doen!
Na het meest noorderlijke puntje reden we via de westkust weer terug richting Auckland. Aan de westkust heb je het Waipoua Forest waar ze nog een aantal Kauri bomen hebben staan. Kauri bomen zijn hele grote en oude bomen. De grootste, de Tane Mahuta, is naar schatting zo’n 2000 jaar oud en heeft een omtrek van 13m. Helaas waren de Kauri bomen erg gewild vanwege hun hout en zijn ze door de Europeanen die naar NZ kwamen vroeger bijna allemaal gekapt. Ze zijn nu dus vrij zeldzaam. Op de camping in het Kauribos maakten we in de schemering een mooie wandeling langs allemaal Kauri bomen. We hoopten in het donker ook kiwi’s (de vogel) te zien, die in dat gebied schenen te zitten. Maar van onze buren hoorden we dat de kiwi’s pas rond 11 uur ’s avonds wakker worden en al rond 4 uur ’s morgens weer gaan slapen. De buren stonden al 6 zomers lang op deze camping en gingen elke avond kiwi’s spotten. Ze wisten precies welk geluid ze maakten en op welke plekken welke kiwi’s zaten. Gewapend met een rode lamp gingen we er in het donker met de buurvrouw op uit om een kiwi te spotten. We hadden er al wel eentje gehoord, maar omdat het begon te regenen konden we hem niet meer door het bos horen scharrelen en was hij moeilijk te spotten. Gelukkig hebben we nog zo’n 8 weken om een kiwi te zien!
Via Auckland reden we vervolgens naar de Coromandel Peninsula, een schiereiland ten oosten van Auckland. Alle kiwi’s (de Nieuw Zeelanders) gaan zomers ofwel naar Waiheke Island of naar de Coromandel op vakantie. Het staat bekend om zijn mooie stranden en mooie bossen waar je kan “trampen” (Niew Zeelands voor wandelen). Onderweg zagen we allemaal aalscholvers in de bomen zitten. We maakten een mooie tocht via het ruige binnenland en kwamen bij Cook’s Beach en Cathedral Cove aan. Nieuw Zeeland is door Abel Tasman ontdekt. Toen hij echter een verkenningsbootje aan land wilde sturen bleek dat de vorm van de boot voor de maori’s een teken was dat ze op oorlog uit waren. Tasman wist dit natuurlijk niet en had geen idee dat de maori’s die het verkenningsbootje kwamen begroeten alle inzittenden zouden vermoorden. Toen hij dit zag besloot hij er niet aan land te willen en is hij doorgevaren.
James Cook besloot echter wel aan land te gaan, en wel bij Cook’s Beach.
Na een flinke wandeling naar Cathedral Cove maakten we op het strand echte Nederlandse boerenkool met rookworst klaar, gevonden in een Nederlands winkeltje… Heerlijk! Daarna reden we door naar Hot Water Beach. Bij dit strand kan je tijdens eb een kuil graven. Vanuit heet water bronnen komt er dan warm water naar boven gesijpeld waar je je bad mee kan vullen. Erg cool! Je ziet overal op het strand mensen met scheppen hun eigen bad graven en er lekker in relaxen. Toen wij er aan kwamen hadden we helaas geen schep, maar wel witte wijn. We zeiden voor de grap dat we dan maar vrienden moesten gaan maken. Het graven zonder schep viel een beetje tegen omdat het hete water wat naar boven kwam zo heet was dat het pijnlijk was. Toen bleek echter dat 2 meter verderop een Frans stel (Aline en Laurent) zat wat we op de camping met de Kauri bomen en de kiwi’s ook al tegen waren gekomen. Ze nodigde ons uit om bij hen in het bad te komen zitten en zo kwam de witte wijn toch nog goed van pas! We hebben een gezellige avond met hen gehad en besloten daarna naar dezelfde camping te rijden. De volgende ochtend namen we na het ontbijt afscheid van elkaar… maar niet voor lang, want aan het einde van de middag kwamen we elkaar al weer spontaan tegen bij Hobbiton! Hobbiton is de movieset in Matamata waar een deel van Lord of the Rings is opgenomen. Het is niet dat we hele grote fans zijn, maar omdat we toch in de buurt waren leek het ons wel leuk om de hobbithuisjes te gaan bekijken. De tour was gelukkig veel leuker dan we hadden verwacht. Voor Lord of the Rings hebben ze alle hobbithuisjes van tijdelijk materiaal gemaakt, en daarna weer gedeeltelijk afgebroken. Voor de Hobbit hebben ze het echter vervangen door blijvend materiaal, waardoor Hobbiton er nog precies zo uitziet als in de film. Verder kregen we nog wat leuke feitjes te horen, zoals dat een scene waarin Bilbo en Gandalf naar een zonsondergang zaten te kijken eigenlijk niet klopte omdat de richting waarin ze keken in het oosten was en de zon in het westen ondergaat. Ze hebben dus een zonsopgang moeten filmen en deze in de film achteruit gespeeld.
Na Hobbiton reden we door naar een camping aan het strand van de oostkust. Helaas kreeg ik die nacht buikgriep en heb ik de dag erna in de schaduw onder een boom moeten uitzieken! Ik weet niet wat het dit keer veroorzaakt heeft, maar het lijkt in elk land een keer voor te moeten komen.
Gelukkig heeft Bart me goed verzorgd en ging het de dag erna alweer een stuk beter, zodat we door konden reizen naar Rotorua.
Rotorua is een geothermisch gebied. Er loopt een hele strook door Nieuw Zeeland die gevoelig is voor aardbevingen en vulkaanuitbarstingen, die van White Island via Rotorua richting Taupo en het Tongariro NP loopt.
In Rotorua gingen we naar het Whakarewarewa Thermal Village. Dit is een maori-dorp wat op een geothermisch gebied ligt. Midden in het dorp liggen dus allemaal heet water bronnen, bronnen met mineralen en borrelende modderbaden. Eens in de zoveel tijd moet er weer iemand zijn huis uit omdat midden in de woonkamer een nieuwe bron ontstaan is. We werden door een van de maori-bewoners rondgeleid en hij heeft ons meer verteld over de maori gebruiken en de tradities in het dorp. Ook kregen we een maïskolf te eten die in een van de heetwaterbronnen gekookt was. De maori’s maken voor zowel het koken als het wassen veel gebruik van de heetwaterbronnen.
Aan het einde van de rondleiding kregen we nog 2 grote geisers te zien en voerden de maori’s nog een aantal dansen voor ons op waaronder de bekende Haka. De Haka is een traditionele maori dans die de krijgers vroeger moest voorbereiden op gevechten. Door de Haka warmen ze alle spieren in hun lichaam en gezicht op. Tevens moet het er angstaanjagend uitzien waardoor de vijand angst krijgt. Het rugbyteam van NZ voert om deze redenen voor elke internationale wedstrijd een traditionele Haka op.
Drie keer raden wie we bij de show ook weer tegenkwamen: Aline en Laurent! Dit was alweer de 4e of 5e keer dat we ze spontaan tegenkwamen!
’s Middags maakte we nog een wandeling door Rotorua om nog meer bronnen te bekijen. ’s Avonds stonden we weer bij Aline en Laurent op de camping en hebben we gezellig gekletst onder het genot van een biertje en een kaasje.
Vanuit Rotorua reden we via het woeste Te Urewera NP door naar Napiers, een stad die jaren geleden door een aardbeving verwoest is. Na de aardbeving is de hele stad in een Art Deco stijl opgebouwd.
Op 15 januari reden we weer door richting het Tongariro National Park, waar we in de drie dagen erna de Tongariro Northern Circuit zouden gaan lopen. Maar daar over volgende keer meer.
Ik realiseer me dat we inmiddels al heel veel meer over Nieuw Zeeland weten.
Het is niet alleen het land van de kiwi’s en de maori’s, maar ook het land wat behalve de vleermuis geen enkel niet-geintroduceerd zoogdier heeft. De schapen, possums, stoats en konijnen zijn allemaal geintroduceerd door de Engelsen en op de schapen na is er van te voren niet voldoende nagedacht over de invloed van het inbrengen van nieuwe diersoorten. Als gevolg hiervan zijn de possums, stoats en konijnen inmiddels een grote plaag. Possums richten veel schade toe aan de natuur. Ook klimmen ze in elektriciteitspalen en knagen leidingen door. Als ze vervolgens zelf in brand vliegen en op de grond vallen kunnen ze weer bosbranden veroorzaken. Ook zorgen de geintroduceerde diersoorten ervoor dat kiwi eieren en jongen opgegeten worden waardoor de kiwi aantallen helaas afnemen.
Nieuw Zeeland is ook het land van de bruggen met maar 1 baan (vraag niet waarom), de Silver Fern, de All Blacks, het onvoorspelbare weer en de onuitspreekbare namen. Het is een supermooi land met erg vriendelijke mensen, dus gelukkig zitten we hier nog tot begin maart!

Voor de foto's zie:
https://www.facebook.com/media/set/set=a.647450928626836&type=1&l=4f77074f7d